چهار گروه انسان ها از دید دکتر علی شریعتی

1.آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم نیستند. 

عمده ی آدم ها.

حضورشان مبتنی بر فیزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آن هاست که قابل فهم می شوند. بنابراین این ها تنها هویت جسمی دارند. 

2.آنانی که وقتی هستند نیستند وقتی که نیستند هم نیستند. 

مردگانی متحرک در جهان.

خود فروختگانی که هویتشان را به ازای چیز فانی واگذاشته اند.بی شخصیت اند و بی اعتبار.هرگز به چشم نمی آیند. مرده و زنده اشان یکی است. 

3.آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم هستند. 

آدم های معتبر و با شخصیت.

کسانی که در بودنشان سرشار از حضورندو در نبودشان هم تاثیرشان را می گذارند. کسانی که همواره به خاطر ما می مانند. دوستشان داریم و برای شان احترام قائلیم. 

4.آنانی که هستند نیستند و وقتی نیستند هستند. 

شگفت انگیز ترین آدم ها.

در زمان بودنشان چنان قدرتمند و با شکوه اند که ما نمی توانیم حضورشان را در یابیم. اما وقتی که از پیش ما می روند نرم نرم آهسته آهسته درک می کنیم، باز می شناسیم، می فهمیم که آنان چه بوده اند، چه می گفتند و چه می خواستند. ما همیشه عاشق این آدم ها هستیم، هزارن حرف برایشان داریم. اما وقتی در برابرشان قرار می گیریم قفل بر زبانمان می زنند اختیار از ما صلب می شود سکوت می کنیم و غرق در حضور آنان مست می شویم و درست در زمانی که می روند به یادمان می آید که چه حرف ها داشتیم و نگفتیم.شاید تعداد این ها در زندگی هرکدام از ما هابه تعداد انگشتان دست هم نرسد.