5 روش براى حل بحران گرماى زمین

بحران گرماى جهانى در عین بزرگى از نظر برخى دانشمندان به اندازه‌اى قابل حل است که مى‌توان آن را با توسعه دادن روش‌هاى فناورانه مهار کرد. هشت روش فناورى براى حل این بحران پیشنهاد شده است. در حالى که رهبران جهان قصد دارند در نشست کپنهاگ در رابطه با شرایط آب و هوایى جهان به صحبت و مذاکره بپردازند، بسیارى بر این باورند که تنها راه براى حل بحران آب و هوایى و گرماى جهانى برداشتن قدم‌هاى سریع و خلاقانه و ارائه فناورى‌هاى جدید براى مهار حرارت جهان است. طى چند سال گذشته دانشمندان در این زمینه به نتایج متعددى دست پیدا کرده‌اند، از صخره‌هاى جذب دى‌اکسیدکربن تا شبکه‌هاى فضایى کنترل کربن که مى‌توانند به گونه‌اى در کنترل این بحران تاثیر‌گذار باشند. برخى از این ابداعات روى کاهش و جذب دى‌اکسیدکربن تمرکز داشته و برخى دیگر راهکارهایى را براى سرد کردن زمین ارائه مى‌کنند. نشریه اى‌بى‌سى بر همین اساس 5 شیوه خلاقانه و معمولى را که مى‌توانند در این راه به انسان‌ها کمک کرده و به‌گونه‌اى به مهار گرماى جهانى ختم شوند رامعرفى کرده است.

اسپرى کردن در لایه ازن: حتما به یاد دارید که باید از اسپرى کردن ذرات معلق از بین برنده لایه ازن خوددارى کنید، اکنون زمان آن رسیده که در این باره بازنگرى کرده و این کار را در قالبى دیگر از سر بگیریم. طرح «تعبیه ذرات استراتوسفریک» بر این اساس است که مواد شیمیایى مانند دى‌اکسید‌سولفور در نزدیک‌ترین لایه اتمسفرى زمین اسپرى شود تا با ترکیب با دیگر مواد شیمیایى درون اتمسفر نور خورشید را از زمین بازتاب دهد. این گاز بخشى از نور خورشید را بازتاب داده و از گرم شدن زمین تحت تاثیر این تابش‌هاى خورشیدى جلوگیرى مى‌کند. سولفور ماده‌اى ارزان‌قیمت است که یک کیلوگرم از آن مى‌تواند تاثیر صدها هزار کیلوگرم از دى‌اکسیدکربن را خنثى کند. یکى از مشکلاتى که براى اجراى این طرح پیش‌بینى شده است، احتمال تاثیرگذارى بیش از حد آن روى برخى از مناطق و بروز تغییرات شدید آب و هوایى است. همچنین استفاده از یک آلاینده براى خنثى کردن آلاینده‌اى دیگر از دیگر انتقاداتى است که به این طرح وارد شده است.

استفاده از عینک آفتابى براى زمین: ایده استفاده از عینک آفتابى براى زمین طرح دیگرى است که مى‌تواند به گونه‌اى از گرم شدن زمین جلوگیرى کند. چنین ساختارى باید از رشته‌هاى متقاطع آلومینیوم ساخته شده و در فضا قرار گیرد، این حصار مى‌تواند مانند یک فیلتر از عبور برخى تابش‌هاى مادون قرمز جلوگیرى کند. به گفته برخى از دانشمندان این طرح با تمامى غیرعادى بودنش در برابر خورشید نقطه‌اى کوچک خواهد بود که آسیبى به رشد زمین وارد نخواهد کرد. از مشکلات اساسى این طرح، ساخت فیلترى با وسعت یک میلیون و 554 هزارکیلومتر مربع است که باید جایى میان خورشید و زمین قرار گیرد، ساخت چنین ساختارى در حال حاضر بسیار دور از ذهن به نظر رسیده و در عین حال ابزارى براى انتقال آن به مدار زمین وجود ندارد.

ساخت فیلترهاى عظیم هوا: این طرح، ساخت فیلترهاى عظیم هوا براى خارج کردن دى اکسید کربن در تئوری، طرح قابل اجرایى به نظر مى‌رسد. چنین فیلترى مى‌تواند دى اکسید کربن موجود در هوا را جذب کرده و آن را با مواد شیمیایى فیلتر ترکیب کند و در نهایت استخراج و ذخیره کند. اما مشکلاتى مانند عظمت بالاى این طرح و تعداد و وسعت چنین فیلترى براى افزایش تاثیرگذارى آن محدودیت‌هاى بزرگى را براى اجراى آن به وجود مى‌آورد. در عین حال استخراج دى‌اکسیدکربن ذخیره شده در مواد شیمیایى فیلترها خود نیازمند صرف انرژى گزافى است که دى‌اکسیدکربن بیشترى تولید خواهد کرد.

ساخت درخت‌هاى مصنوعی: درختان بخش قابل تحسینى از طبیعت هستند که نقشى قابل توجه در جذب دى‌اکسیدکربن به عهده دارند، اما در صورتى که بتوان درختانى موثرتر از درختان طبیعى تولید کرد، میزان جذب دى اکسید کربن در سطح جهان نیز افزایش پیدا خواهد کرد. درختانى مصنوعى با برگ‌هاى پلاستیکى و قابلیت جذب دى‌اکسیدکربن مى‌توانند این گاز مخرب را جذب کرده و در مکانى ایمن ذخیره کنند. این درختان نیازى به نور مستقیم خورشید نداشته و مى‌توان آنها را در هر مکانى نصب کرد. در صورتى که این درختان به درستى طراحى شوند مى‌توانند عملکردى هزار بار سریع‌تر از درختان واقعى داشته باشند. اما به دلیل اینکه این درختان عملکردى مانند درختان طبیعى ندارند، مشکل اساسى در استفاده از آنها سرنوشت دى‌اکسیدکربن ذخیره شده است. در عین حال انرژى جدا‌سازى گاز ترکیب شده با فیلترهاى جذب دى‌اکسیدکربن بسیار بالاست و خود عاملى جدید در تولید این گاز به شمار مى‌رود.

استفاده از ابرهاى نمکی: ابرها لایه‌اى محافظتى براى زمین به شمار مى‌روند و به همین خاطر برخى از دانشمندان بر این باورند که مى‌توان با کمک پراکندن نمک در میان هوا ابرهاى بیشترى تولید کرد. این پدیده شانس قرار گرفتن ذرات بخار آب و نمک در کنار یکدیگر و تشکیل ابرها را افزایش خواهد داد. ابرهاى نمکى در عین حال سفید رنگ‌تر بوده و مى‌توانند میزان بیشترى از نور خورشید را بازتاب داده و زمین را خنک‌تر کنند. براى پراکندن نمک در هوا نیز مى‌توان از قایق‌هایى استفاده کرد که به واسطه رایانه‌ها هدایت شده و توده‌هایى عظیم از آب دریا را به هوا پرتاب مى‌کنند. به گزارش مهر، در عین حال در صورتى که تعداد زیاد ابرها براى زمین خطرساز شود مى‌توان به راحتى پروژه را متوقف کرد. با این حال هیچکس نمى‌داند براى اجراى چنین طرحى به چند قایق نیاز خواهد بود و آیا نمک‌هاى آب دریا براى تشکیل ابرها کافى هستند یا خیر؟