س.سارو(شعر اول--غم)

دوستان یه شاعر جوان رو می شناسم که با اجازه خودش شعراشو اینجا می نویسم 

با اجازه

غم

به خیالم که منم یار غم و یاور غم

به جز از من نبود یاور خوش باور غم..

تو که ای کز من بیچاره تو بیچاره تری

سوی من آمده ای یار پیام آور غم..

غم من غصه ی دوری غم هجران تو است

درد من دیدنم رخساره ی بد منظر غم ..

این همه درد و بلا سوخت تن و جان مرا

جان من شعله ور از آتش و خاکستر غم..

از ازل طالع من گرد غم و غصه بگشت

من شکایت کنم از طالع بد اختر غم..

یار من ، همنفسم ،مونس و هم صحبت من

گشته همچون دگران قسمتی از پیکر غم..

عاقبت غصه ی هجران تو خواهد کُشَدم

به خدا جان و تنم سوخت بدین اخگر غم..

نظر از من مکن ای دوست به آن سوی دگر

نظر تو سبب دوریم از خاطر غم..

به خدا هیچ نکردم گنهی لیک چنین

جرعه ها نوش کنم ، از قدح و ساغر غم..